Wskaźnik WIBOR jest wskaźnikiem referencyjnym stopy procentowej odzwierciedlającym poziom stopy procentowej, po jakiej banki mogłyby składać w innych bankach środki pieniężne (depozyty) na określony termin.
 

Wskaźnik WIBOR wraz ze wskaźnikiem WIBID tworzą rodzinę wskaźników referencyjnych i występują pod wspólną nazwą „Stawek Referencyjnych”.
Wskaźnik WIBID jest wskaźnikiem referencyjnym stopy procentowej odzwierciedlającym poziom stopy procentowej, po jakiej banki mogłyby przyjmować w innych bankach środki pieniężne (depozyty) na określony termin.
 

GPW Benchmark S.A. jest licencjonowanym przez Komisję Nadzoru Finansowego administratorem wskaźnika WIBOR wpisanym do rejestru administratorów prowadzonym przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA).
GPW Benchmark S.A. jest spółką wchodzącą w skład Grupy Kapitałowej GPW. Giełda Papierów Wartościowych w Warszawie S.A. posiada 100% kapitału zakładowego Spółki.
Jedynym przedmiotem działalności GPW Benchmark S.A. jest dostarczanie indeksów i wskaźników referencyjnych na potrzeby rynku finansowego.
Oprócz wskaźników referencyjnych stopy procentowej, GPW Benchmark opracowuje również indeksy akcji (Rodzina Indeksów Giełdowych WIG), indeks obligacji (TBSP.Index) oraz inne specjalistyczne indeksy.
 

Administrator wskaźnika WIBOR oraz podmioty przekazujące dane na potrzeby wyznaczania wskaźnika WIBOR są nadzorowane przez Komisję Nadzoru Finansowego.
 

Są to terminy, na jakie banki mogłyby składać depozyty w innych bankach. Wysokość wskaźnika WIBOR różni się w zależności od terminu, na jaki mógłby być złożony depozyt.
Wskaźnik WIBOR jest ustalany na następujące terminy fixingowe:
overnight (O/N)
tomorrow/next (T/N)
tydzień (SW)
2 tygodnie (2W)
1 miesiąc (1M)
3 miesiące (3M)
6 miesięcy (6M)
1 rok (1Y).
 

Wskaźnik WIBOR jest ustalany w każdy dzień roboczy, w którym odbywa się Fixing, o godzinie:
11:00 dla terminów fixingowych: tydzień (SW), 2 tygodnie (2W), 1 miesiąc (1M), 3 miesiące (3M), 6 miesięcy (6M), 1 rok (1Y);
17:00 dla terminów fixingowych: overnight (O/N), toworrow/next (T/N).
 

Dane aktualne (dane w ciągu dnia lub dane w czasie rzeczywistym - real time) są udostępnianie na zasadach komercyjnych dystrybutorom informacji rynkowych oraz podmiotom rynku finansowego. Więcej informacji: https://www.gpw.pl/dane-rynkowe.

Dane opóźnione są publikowane każdego dnia, w którym jest ustalany wskaźnik WIBOR, na stronie internetowej gpwbenchmark.pl o godzinie 23:00. Dane za rok bieżący są dostępne w zakładce: https://gpwbenchmark.pl/dane-opoznione. Dane te są publikowane z opóźnieniem dwóch dni roboczych.

Dane historyczne (bez danych za rok bieżący) są dostępne na stronie gpwbenchmark.pl w zakładce: https://gpwbenchmark.pl/roczne.
 

Pełna dokumentacja dotycząca Stawek Referencyjnych WIBID i WIBOR, uwzględniająca m.in. Regulamin, zasady postępowania i obowiązki Uczestników Fixingu (Kodeks Postępowania), Rekomendację Administratora w zakresie Kwotowań Wiążących, znajduje się na stronie gpwbenchmark.pl w zakładce:
https://gpwbenchmark.pl/dokumentacja.
 

Indeks jest czystą wartością liczbową.
Wskaźnik referencyjny to indeks, który został zastosowany w umowie, instrumencie finansowym jako odniesienie do obliczenia wartości zobowiązań umownych między stronami lub w funduszu inwestycyjnym celem np. obliczenia opłaty za wyniki. Innymi słowy indeks staje się wskaźnikiem referencyjnym z chwilą wpisania go w umowie jako odniesienia do określenia płatności stron umowy.
 

„Definicja” wskaźnika to określenie jego celu, czyli wskazanie rynku lub realiów gospodarczych, które są celem pomiaru przez wskaźnik; rynek ten jest precyzyjnie określony.
„Metoda” wskaźnika to określenie sposobu w jaki dokonywany jest pomiar danego rynku lub realiów gospodarczych.
Oba pojęcia wynikają wprost z unijnego rozporządzenia BMR.
 

Rynkiem, którego pomiar jest celem wskaźnika WIBOR, jest krajowy międzybankowy rynek pieniężny. W ramach międzybankowego rynku pieniężnego zawierane są transakcje depozytu, których przedmiotem są środki pieniężne znajdujące się na rachunkach bieżących banków aktywnych na tym rynku, prowadzonych w banku centralnym.
Przedmiotem pomiaru Stawek Referencyjnych są ceny depozytów przyjmowanych (Wskaźnik WIBID) lub składanych (Wskaźnik WIBOR) na powyższym rynku przez banki uczestniczące w panelu WIBID i WIBOR lub inne banki.
 

Danymi Wejściowymi stosowanymi do wyznaczania wskaźnika WIBOR są Kwotowania. Źródłem Kwotowań są banki będące Uczestnikami Fixingu.
Banki te są podmiotami przekazującymi dane w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 9 Rozporządzenia o Wskaźnikach Referencyjnych.
 

Metoda Stawek Referencyjnych WIBID i WIBOR obejmuje:

1. Metodę Ustalania Stawek Referencyjnych - w formie Fixingu - stosowaną przez Administratora na podstawie danych przekazywanych przez Uczestników Fixingu, oraz
2. Metodę Kaskady Danych, stosowaną przez Uczestników Fixingu do przygotowania i przekazania Kwotowań.

 

Metoda Ustalania Stawek Referencyjnych w formie Fixingu polega na tym, że Administrator wyznacza Stawki Referencyjne WIBID i WIBOR w ramach procesu Fixingu, w oparciu o Kwotowania przekazywane przez Uczestników Fixingu.
Stawki Referencyjne wyznaczane są dla Terminów Fixingowych.
W każdym Dniu Fixingu Administrator ustala wartość uśrednioną przekazanych przez Uczestników Fixingu Kwotowań na dany Termin Fixingowy według następujących zasad:

1. po usunięciu (odrzuceniu) czterech Kwotowań skrajnych, tj. dwóch o wartości najmniejszej oraz dwóch o wartości największej, w przypadku, gdy zgłoszono nie mniej niż 10 Kwotowań,
2. po usunięciu (odrzuceniu) jednego najniższego i jednego najwyższego Kwotowania, w przypadku, gdy zgłoszono 8 lub 9 Kwotowań,
3. bez odrzucenia żadnego z Kwotowań w przypadku zgłoszenia 6 lub 7 Kwotowań.

Minimalna liczba Kwotowań niezbędnych do przeprowadzenia Fixingu na dany Termin Fixingowy wynosi 6.
W przypadku przekazania Administratorowi przez Uczestników Fixingu 5 lub mniej Kwotowań na dany Termin Fixingowy, Administrator nie ustala Stawek Referencyjnych na taki Termin Fixingowy.
 

Metoda Kaskady Danych to sformalizowany sposób przygotowania Danych Wejściowych dla Administratora, którego stosowanie jest wymagane od Uczestników Fixingu w celu zadośćuczynienia wymogom Rozporządzenia o Wskaźnikach Referencyjnych, w szczególności motywu 26, art. 11 oraz Załącznika I.
W każdym przypadku i dla każdego terminu, wynikiem obowiązkowego zastosowania przez bank- Uczestnika Fixingu Metody Kaskady Danych są Kwotowania, otrzymane z określonego „poziomu” Kaskady (zob. pkt poniżej).
Kwotowania mogą mieć charakter Kwotowań Modelowych lub Kwotowań Wiążących.
Metoda Kaskady Danych wprowadza ścisłą hierarchię w procedurze opracowywania Kwotowań, tzn. kolejność uwzględniania danych przez bank w celu wyznaczenia konkretnej wartości przekazanej Administratorowi danego dnia.
Uczestnik Fixingu przygotowuje Dane Wejściowe zakładając bezpośrednie wykorzystanie Danych Transakcyjnych pochodzących z najwyższych możliwych Poziomów Kaskady Danych, począwszy od Rynku Bazowego, kończąc na zdefiniowanych Rynkach Powiązanych (Kwotowanie Modelowe); kiedy nie jest to możliwe, jako wynik działania Metody Kaskady Danych uznaje się zgłaszane w każdym Dniu Fixingu Kwotowanie Wiążące.
 

Poziom 1: Kwotowanie Modelowe oparte o Dane Transakcyjne Rynku Bazowego na Terminy Fixingowe.

Poziom 2.1: Kwotowanie Modelowe oparte o wynik zastosowanej przez Uczestnika Fixingu Procedury Interpolacji Kwotowań Modelowych w odniesieniu do Kwotowania Modelowego zgłoszonych przez Uczestnika Fixingu na Poziomie 1 Kaskady Danych w Dniu Fixingu.

Poziom 2.2: Kwotowanie Modelowe oparte o Depozyty Rynku Bazowego na Terminy Niefixingowe.

Poziom 3.1: Kwotowanie Modelowe oparte o zastosowaną przez Uczestnika Fixingu Procedurę Ekstrapolacji Cen z Rynków Powiązanych na Rynek Bazowy na podstawie Danych Transakcyjnych z Rynków Powiązanych (w segmencie Instytucji Finansowych) o Terminach Fixingowych.

Poziom 3.2: Kwotowanie Modelowe oparte o zastosowaną przez Uczestnika Fixingu Procedurę Ekstrapolacji Cen z Rynków Powiązanych na Rynek Bazowy na podstawie Danych Transakcyjnych z Rynków Powiązanych (w segmencie Instytucji Finansowych), którym przypisano Terminy Fixingowe w oparciu o Terminy Niefixingowe.

Poziom 3.3: Kwotowanie Modelowe oparte o zastosowaną przez Uczestnika Fixingu Procedurę Ekstrapolacji Cen z Rynków Powiązanych na Rynek Bazowy na podstawie Danych Transakcyjnych z Rynków Powiązanych (w segmencie Pozostałych Instytucji Finansowych) o Terminach Fixingowych.

Poziom 3.4: Kwotowanie Modelowe oparte o zastosowaną przez Uczestnika Fixingu Procedurę Ekstrapolacji Cen z Rynków Powiązanych na Rynek Bazowy na podstawie Danych Transakcyjnych z Rynków Powiązanych (w segmencie Pozostałych Instytucji Finansowych) o Terminach Niefixingowych, którym przypisano Terminy Fixingowe.

Poziom 4: Kwotowanie Wiążące oparte o wewnętrzne procedury Uczestnika Fixingu, wyznaczone zgodnie z wytycznymi określonymi przez Administratora w Kodeksie Postępowania.
 

Rynek Bazowy to rynek którego pomiar jest celem Stawek Referencyjnych. Rynkiem Bazowym jest międzybankowy rynek pieniężny, w ramach którego zawierane są transakcje, których przedmiotem są środki pieniężne znajdujące się na rachunkach bieżących podmiotów, aktywnych na tym rynku, prowadzonych w banku centralnym.
Przedmiotem pomiaru Stawek Referencyjnych są ceny depozytów przyjmowanych (Wskaźnik WIBID) lub składanych (Wskaźnik WIBOR) na powyższym rynku przez banki uczestniczące w panelu WIBID i WIBOR lub inne banki.
 

W ramach Metody Kaskady Danych w skład Rynków Powiązanych, z których Dane Transakcyjne są wykorzystywane przez Uczestników Fixingu do wyznaczania Kwotowania Modelowego, jeśli na dany dzień nie są dostępne dane transakcyjne na poziomach wyższych, wchodzą dwa segmenty rynku pieniężnego:
Segment Instytucji Finansowych (Poziom 3.1 i 3.2 Kaskady Danych), w skład którego wchodzą fundusze inwestycyjne, fundusze emerytalne i zakłady ubezpieczeń.
Segment Pozostałych Instytucji Finansowych (Poziom 3.3 i 3.4 Kaskady Danych), w skład którego wchodzą inne instytucje finansowe niż wymienione powyżej.
 

Kwotowanie Modelowe wyznaczane przez Uczestnika Fixingu w oparciu o Dane Transakcyjne zgodnie z Metodą Kaskady Danych określa stopę procentową, po jakiej Uczestnik Fixingu mógłby przyjąć (Kwotowanie Modelowe stawki bid) lub złożyć (Kwotowanie Modelowe stawki offer) Depozyt na Rynku Bazowym na każdy z Terminów Fixingowych.
Kwotowanie Modelowe stanowi wynik działania Poziomów 1, 2 lub 3 Kaskady Danych a zasady jego wyznaczania zostały szczegółowe określone przez Administratora w Kodeksie Postępowania i Specyfikacji Kwotowań Modelowych.
 

Kwotowanie Wiążące (poziom 4 Kaskady Danych) określa stopę procentową, po jakiej Uczestnik Fixingu jest, zgodnie z warunkami określonymi w Kodeksie Postępowania, w wiążący sposób gotowy złożyć (Kwotowanie Wiążące stawki offer) lub przyjąć (Kwotowanie Wiążące stawki bid) Depozyt od innego Uczestnika Fixingu na każdy z Terminów Fixingowych w czasie okna transakcyjnego następującego bezpośrednio po przeprowadzeniu Fixingu. Kwotowanie Wiążące jest przekazywane do Administratora w każdym Dniu Fixingu, niezależnie od Kwotowania Modelowego.
Kwotowanie Wiążące wyznaczane jest przez Uczestnika Fixingu zgodnie z Polityką Kwotowania z uwzględnieniem Rekomendacji Administratora w zakresie Kwotowania Wiążącego.
Wiążący charakter skutkuje tym, że Uczestnik Fixingu nie może odmówić innemu Uczestnikowi Fixingu zawarcia transakcji w określonym czasie po Fixingu, na warunkach nie gorszych od wyrażonych w Kwotowaniu Wiążącym.
 

W skład panelu podmiotów przekazujących dane wchodzą następujące podmioty:
Powszechna Kasa Oszczędności Bank Polski S.A.
Santander Bank Polska S.A.
Bank Polska Kasa Opieki S.A.
Bank Gospodarstwa Krajowego
BNP Paribas Bank Polska S.A.
Bank Handlowy w Warszawie S.A.
mBank S.A.
ING Bank Śląski S.A.
Bank Millennium S.A.
Deutsche Bank Polska S.A.
 

Wskaźnik WIBOR został wpisany przez Komisję Europejską na listę kluczowych wskaźników referencyjnych.
W sposób ogólny, wskaźniki referencyjne stóp procentowych są wskaźnikami, które odgrywają ważną rolę w realizacji polityki pieniężnej, i w związku z tym Unia Europejska wprowadziła w Rozporządzeniu o Wskaźnikach Referencyjnych przepisy szczególne dotyczące takich wskaźników referencyjnych np. Załącznik I do Rozporządzenia BMR.
Kluczowe wskaźniki referencyjne to wskaźniki, których zaprzestanie administrowania przez administratora może spowodować nieważność umów finansowych lub instrumentów finansowych, narazić konsumentów i inwestorów na straty oraz wpłynąć na stabilność systemu finansowego.
Rozporządzenie BMR nadało organowi nadzoru, którym w odniesieniu do wskaźnika WIBOR jest Komisja Nadzoru Finansowego, specjalne uprawnienia np. do zażądania obowiązkowego administrowania kluczowym wskaźnikiem referencyjnym, aby zachować istnienie danego wskaźnika referencyjnego.
Rozporządzenie BMR przewiduje również, w art. 23c, że w przypadku konieczności zaprzestania opracowywania kluczowego wskaźnika referencyjnego, państwo może wydać akt prawny zastępujący taki wskaźnik referencyjny we wszelkich umowach, w których nie ma postanowień umownych na tę okoliczność, innym wskaźnikiem tzw. zamiennikiem wskaźnika referencyjnego.
 

Istotna zmiana metody wskaźnika referencyjnego to zmiana, której może dokonać Administrator wskaźnika i która może wpłynąć na wartość zobowiązań stron umowy ze względu na zmianę wysokości wskaźnika.
Zgodnie z Rozporządzeniem BMR określenie definicji istotnej zmiany jest obowiązkiem administratora wskaźnika referencyjnego.
W przypadku Stawek Referencyjnych WIBID i WIBOR administrator określił, że Istotna zmiana Metody Stawek Referencyjnych to zmiana Kluczowego Elementu Metody Stawek Referencyjnych, skutkująca spełnieniem Kryterium Materialności.
Na potrzeby określenia definicji istotnej zmiany Metody Stawek Referencyjnych, Administrator określił następujące Kluczowe Elementy Metody Stawek Referencyjnych:
- Stawki Referencyjne ustalane są w ramach Fixingu;
- Danymi Wejściowymi są Kwotowania, przekazywane przez Uczestników Fixingu,
- Stawki Referencyjne ustalane są o godzinie 11:00 dla wszystkich Terminów Fixingowych z wyjątkiem Terminu Fixingowego overnight O/N oraz Terminu Fixingowego tommorow/next (T/N), dla których Stawki Referencyjne są ustalane o godz. 17:00.
- Stawki Referencyjne mają charakter dwustronny, co oznacza, że Administrator ustala zarówno stawkę bid (stopa procentowa, po jakiej Depozyty byłyby przyjmowane), jak też stawkę offer (stopa procentowa, po jakiej Depozyty byłyby składane).
W ramach procesu badania istotności zmiany Metody Stawek Referencyjnych, Administrator wprowadził tzw. „Kryteria Materialności” weryfikujące skalę i zakres konsekwencji ekonomicznych zmiany Kluczowego Elementu Metody Stawek Referencyjnych, które określają granice, po przekroczeniu których zmiana sposobu pomiaru (Metoda Stawek Referencyjnych) danego rynku lub realiów gospodarczych będzie traktowana jako zmiana istotna.
Więcej informacji można znaleźć w:
- pkt 16 Opisu Metody Stawek Referencyjnych WIBID i WIBOR, oraz
- w Procedurze przeglądu i zmiany metod wskaźników referencyjnych stóp procentowych:
Wszystkie dokumenty znajdują się na stronie: https://gpwbenchmark.pl/dokumentacja.
 

Stawki Referencyjne mają charakter dwustronny, co oznacza, że Administrator ustala zarówno stawkę bid (stopa procentowa, po jakiej Depozyty byłyby przyjmowane), jak też stawkę offer (stopa procentowa, po jakiej Depozyty byłyby składane).
 

Każdy wskaźnik referencyjny może podlegać procedurze zaprzestania opracowywania. W przypadku wskaźnika WIBOR jako kluczowego wskaźnika referencyjnego określone uprawnienia dotyczące procesu zaprzestania jego opracowywania przysługują Komisji Nadzoru Finansowego.
 

Umowa kredytowa, warunki emisji instrumentu finansowego lub statut funduszu inwestycyjnego powinny zawierać postanowienia przewidujące sposób postępowania w przypadku istotnej zmiany lub zaprzestania opracowywania wskaźnika referencyjnego wskazanego jako odniesienie do określenia wartości zobowiązań stron.
W przypadku istotnej zmiany metody nie następuje zmiana definicji wskaźnika, zmienia się jedynie sposób pomiaru rynku lub rzeczywistości gospodarczej. W taki przypadku wystarczy zatem postanowienie umowne, które przewiduje poinformowanie drugiej strony o istotnej zmianie, która nie ma wpływu na ciągłość umowy.
W przypadku zaprzestania opracowywania wskaźnika referencyjnego powinny obowiązywać postanowienia umowne, w jaki sposób nadal będą ustalane wzajemne świadczenia. Rozporządzenie BMR zobowiązuje podmioty nadzorowane do umieszczania w umowach z klientami tzw. klauzuli awaryjnej, która opisuje sposób ustalenia innego wskaźnika (tzw. wskaźnika alternatywnego), który będzie miał zastosowanie.
Rozporządzenie BMR przewiduje również, w art. 23c, że w przypadku konieczności zaprzestania opracowywania kluczowego wskaźnika referencyjnego, państwo może wydać akt prawny zastępujący taki wskaźnik referencyjny we wszelkich umowach, w których nie ma postanowień umownych na tę okoliczność, innym wskaźnikiem tzw. zamiennikiem wskaźnika referencyjnego.
 

Alternatywny wskaźnik referencyjny to wskaźnik, który może być zastosowany w umowie w przypadku zaprzestania opracowywania wskaźnika podstawowego. Jeśli strony wskazały w umowie dany wskaźnik jako alternatywny, wówczas mocą umowy stron taki wskaźnik znajdzie zastosowanie w umowie zamiast wskaźnika, którego opracowywania zaprzestano. Podmioty nadzorowane mają obowiązek posiadać plany ciągłości działania na wypadek zaprzestania opracowywania wskaźnika, które o ile to możliwe powinny być odzwierciedlone w umowach z klientami. Oznacza to, że w umowie z klientem powinna zawsze znajdować się klauzula wskazująca konkretny alternatywny wskaźnik referencyjny, a jeśli nie jest to możliwe, sposób w jaki zostanie on wyznaczony.
GPW Benchmark przygotowuje się do opracowywania kilku wskaźników referencyjnych stopy procentowej, które będą mogły znaleźć zastosowanie w przypadku zaprzestania opracowywania wskaźnika WIBOR.
 

Rozporządzenie o Wskaźnikach Referencyjnych jest rozporządzeniem, czyli aktem prawnym o charakterze bezwzględnie obowiązującym na terenie Państw Członkowskich Unii Europejskiej i Europejskiego Obszaru gospodarczego, regulującym opracowywanie wskaźników referencyjnych, które mogą być stosowane w umowie z konsumentami.
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie indeksów stosowanych jako wskaźniki referencyjne w instrumentach finansowych i umowach finansowych lub do pomiaru wyników funduszy inwestycyjnych i zmieniające dyrektywy 2008/48/we i 2014/17/UE oraz rozporządzenie (UE) nr 596/2014.
 

Dane Wejściowe, na podstawie których jest wyznaczany wskaźnik WIBOR jako wskaźnik referencyjny stopy procentowej, czyli Kwotowania (Modelowe lub Wiążące), zgodnie z Rozporządzeniem BMR mają charakter danych, które nie są „łatwo dostępne”, gdyż wyrażają one wewnętrzną politykę cenową danej instytucji finansowej. Oznacza to, że nie są obowiązkowo podawane do publicznej wiadomości. WIBOR i WIBID to wskaźniki wyznaczane na podstawie danych przekazywanych przez podmioty, które dobrowolnie zgadzają się na uczestnictwo w procesie.
W przeciwieństwie do danych wejściowych dla wskaźników typu WIBOR/WIBID, dane transakcyjne z systemu obrotu (Giełda Papierów Wartościowych w Warszawie) są danymi łatwo dostępnymi – publicznymi; na ich podstawie można opracowywać tzw. wskaźniki danych regulowanych, tj. wskaźniki WIG.
 

Oprócz transakcji między bankami - Uczestnikami Fixingu, do kalkulacji wskaźnika WIBOR mogą być wykorzystywane inne dane niż dane transakcyjne zgodnie z unijnym rozporządzeniem BMR (motywem 26, art. 11 i Załącznikiem I). Jest to obwarowane warunkiem, że dane transakcyjne, jeśli występują, muszą być brane pod uwagę na pierwszym miejscu – tą zasadę realizuje Metoda Kaskady Danych.
 

Wysokość wskaźnika WIBOR zależy od polityki cenowej podmiotów przekazujących dane. Administrator wskaźnika WIBOR nie ma żadnego wpływu na jego wysokość.
 

Metoda opracowywania Stawek Referencyjnych WIBID i WIBOR nie przewiduje bezpośrednio zależności od żadnej ze stóp procentowych NBP, w tym referencyjnej oraz lombardowej.
Natomiast, podmioty przekazujące dane przygotowując Dane Wejściowe (Kwotowania) na potrzeby wyznaczania Stawek Referencyjnych WIBID i WIBOR, zgodnie z przyjętymi przez siebie wewnętrznymi zasadami biorą pod uwagę czynniki makroekonomiczne, w tym również oczekiwania rynkowe oraz estymacje własne dotyczące kształtowania się w przyszłości stóp procentowych banku centralnego. Elementy te znajdują następnie bezpośrednie odzwierciedlenie w wysokości przekazywanych Administratorowi Kwotowań Wiążących.
Celem zrozumienia zasad kształtowania się rynkowych stóp procentowych polecamy zapoznanie się z materiałem edukacyjnym Narodowego Banku Polskiego.
 

Administrator nie stosuje swobody uznania w procesie wyznaczania wskaźnika, czyli przykładowo korekty wartości wskaźnika w przypadku nietypowych zdarzeń rynkowych, czy specjalnych (niestandardowych) działań matematycznych jak np. ekstrapolacja danych. Inaczej mówiąc, Administrator wykorzystuje tylko i wyłącznie Dane Wejściowe przekazane mu przez banki -Uczestników Fixingu.
Podmioty przekazujące dane, w ramach opracowywania Kwotowań Wiążących mogą pod ściśle określonymi warunkami skorzystać ze swobody uznania, pod warunkiem stosowania się do Kodeksu Postępowania Uczestników Fixingu WIBID i WIBOR oraz przepisów art. 16 Rozporządzenia BMR, zgodnie z którymi bank przekazujący dane musi stosować zasady (ramy) kontroli wewnętrznej. Wymagane jest wprowadzenie zasad kontroli, które zapewniają rzetelność, dokładność i wiarygodność Danych Wejściowych oraz przekazywanie Danych Wejściowych zgodnie z rozporządzeniem i z Kodeksem Postępowania. W Kodeksie Postępowania Administrator określił zasady korzystania ze swobody uznania przez Uczestników Fixingu w procesie przygotowania Kwotowań Wiążących. Zasady te zostały wyrażone w Rekomendacji Administratora w zakresie Kwotowań Wiążących, będącej istotnym załącznikiem do Kodeksu Postępowania obowiązującego banki - Uczestników Fixingu.
Szczegółowe Rekomendacje wymagają od Uczestników Fixingu posiadania tzw. Bazy Kwotowania Wiążącego, wyznaczanej przez bank w oparciu o konkretną metodę analityczną (model lub algorytm), a następnie posiadania procedury korygowania wartości Kwotowania Wiążącego w oparciu o bieżącą ocenę sytuacji rynkowej. Taka korekta pozwala bankowi, w przypadkach określonych w jego własnej procedurze przygotowywania Kwotowań Wiążących, na zastosowanie swobody uznania. Zgodnie z Rekomendacją Administratora, Uczestnik Fixingu powinien jednak dokumentować i uzasadniać na piśmie przeprowadzanie takiej korekty.
 

Zastosowanie lub skorzystanie przed podmiot ze wskaźnika WIBOR lub jakiegokolwiek innego wskaźnika opracowywanego przez GPW Benchmark jest odpłatne i wymaga zawarcia umowy licencyjnej. Więcej informacji: https://gpwbenchmark.pl/stosowanie_stawek_referencyjnych.
 

  Q&A na temat Metody algorytmicznej WIBOR dla Terminu Fixingowego 1Y.